1918 Yılında Türk Ordusunun Filistin ve Suriye’den Çekilişi
1918 Yılında Türk Ordusunun Filistin ve Suriye’den Çekilişi
1918_Yılında_Türk_Ordusunun_Filistin_ve_Suriye’den_Çekilişinde_3’üncü.pdf
1918 yılında Türk Ordusu'nun Filistin ve Suriye'den çekilişi, Osmanlı İmparatorluğu'nun Birinci Dünya Savaşı'nda yaşadığı en kritik olaylardan biridir. Bu çekilme, özellikle Filistin ve Suriye cephesinde İngiliz ve Arap güçlerinin Osmanlı birliklerine karşı büyük bir avantaj sağlaması sonucunda gerçekleşmiştir.
1917 yılında İngiliz General Edmund Allenby’nin komutasındaki Müttefik kuvvetler, Osmanlı kuvvetlerini Kudüs’ten çıkararak büyük bir darbe vurmuştu. 1918’e gelindiğinde ise Osmanlı ordusu, İngilizlerin Eylül ayında başlattığı geniş kapsamlı Megiddo Taarruzu karşısında büyük kayıplar vererek kuzeye doğru çekilmek zorunda kaldı. Bu taarruz, Osmanlı 7. ve 8. Orduları için felaket oldu ve ordular dağılma noktasına geldi.
Osmanlı birlikleri hızla Suriye’nin iç kesimlerine çekilmeye başladı, ancak çekilme süreci sırasında yoğun İngiliz baskısı ve lojistik yetersizlikler nedeniyle ordunun düzeni sağlamakta zorluk çektiği görüldü. Özellikle erzak ve ikmal sıkıntıları, hastalıklar ve moral kaybı, askerlerin savaşma gücünü büyük ölçüde düşürdü. Bu durum, Osmanlı İmparatorluğu'nun savaş sahasında stratejik noktaları hızla kaybetmesine yol açtı.
1918 yılının sonlarına doğru Osmanlı İmparatorluğu, Mondros Mütarekesi'ni imzalayarak savaştan çekilme kararı aldı. Bu anlaşma sonucunda Osmanlı ordusu, bölgedeki tüm cephelerden geri çekildi ve Filistin ile Suriye toprakları üzerindeki Osmanlı egemenliği sona erdi.
Bu olay, Osmanlı İmparatorluğu’nun I. Dünya Savaşı’ndaki yenilgisini simgeleyen bir dönüm noktası olmasının yanı sıra, bölgenin geleceğini de önemli ölçüde etkileyen stratejik bir değişim olarak kabul edilir.